Het voorjaar is dit jaar vroeg begonnen en dat betekent voor ons tennissers dat we weer lekker naar buiten mogen. Ook deze winter heb ik weer in een hal getennist, en dan is het na een aantal maanden toch wel weer heel fijn als je naar buiten kunt. Naast de blauwe lucht en het opkomende groen langs de baan verheug ik mij op het rood op mijn sokken van het opstuivende gravel.
Want gravel is wat mij betreft de enige echte baansoort om op te spelen. Het is eigenlijk best gek dat we in Nederland zo veel op kunstgras tennissen. Als ik dat in het buitenland aan collega’s vertel, dan wijzen ze naar hun voorhoofd. Want internationaal gezien bestaan er maar twee soorten banen: gravel en hardcourt. Dat we in Nederland toch zo veel op kunstgras spelen heeft deels te maken met het feit dat de grootste kunstgrasleverancier hier vandaan komt, en zij hebben hun marketing goed voor elkaar. Zo heeft het kunnen gebeuren dat op sommige plaatsen, bijvoorbeeld in de provincie Brabant, 80 tot 90 procent van de banen uit kunstgras bestaat. Laatst hoorde ik een bestuurder zeggen: ‘Zo oneerlijk, we moesten laatst uit spelen tegen een club op gravel. Dat is toch competitievervalsing?!’ Het is de wereld op zijn kop…
Net als in het voetbal is in het tennis de discussie ontstaan hoe slecht het nou is dat een groot deel van de jeugd de sport leert op kunstgras. Ik durf de stelling wel aan dat wij hierdoor internationaal gezien minder meetellen. Al kan ik dat natuurlijk niet hard maken, het is een gevoelskwestie. Feit is dat je op kunstgras heel anders tennist. Het voetenwerk is anders, je loopt anders, je glijdt heel anders op gravel. Op kunstgras glij je door, als je niet oppast, sta je zo op de baan ernaast. Maar ook spin en slice, de effecten die je aan een bal kunt meegeven, worden op kunstgras geneutraliseerd. Want de bal stuitert op kunstgras vrijwel altijd op dezelfde manier op.
We waren in de aanleg van kunstgrasbanen dus echt doorgeslagen. Enige bescheidenheid als bond past ons hier trouwens ook, want wij hebben dit laten gebeuren. Verenigingen dachten vaak: kunstgras is goedkoper. Ja, in onderhoud is kunstgras goedkoper. Maar de levensduur is ook vele malen korter dan gravel. Als je een goede rekensom maakt dan is kunstgras uiteindelijk niet goedkoper dan gravel, want dat gaat twee tot drie keer langer mee als je het goed onderhoudt.
Maar het goede nieuws is dat het tij gekeerd is. Op enig moment bestond nog maar 40 procent van de buitenbanen uit gravel. Dat is echt shocking. Gelukkig zijn we sinds drie, vier jaar de weg omhoog ingeslagen, we zitten nu op ongeveer 45 procent. Daar waar de innovatie lange tijd gezeten heeft in nieuwe kunstgrasvormen, zijn er nu gelukkig ook innovaties op het gebied van gravel waardoor er bijna het hele seizoen op gravel gespeeld kan worden. Onze accountmanagers weten hier veel van. Clubs kunnen bij hen ook terecht voor advies over hun banen. Zij voeren bij verenigingen veel banenscans uit en ondersteunen bij vraagstukken over de bespeelbaarheid, onderhoud en beheer van hun tennisbanen. We adviseren verenigingen graag het optimale uit hun banen te halen. Al zijn wij een voorstander van gravel, wij geven slechts advies en de keuze is altijd aan de vereniging zelf. Wij kunnen er in ieder geval bij helpen dat de keuze op basis van de juiste feiten wordt gemaakt, en niet op basis van aannames.
Er zijn in ieder geval volop ontwikkelingen gaande op basis waarvan wij hopen dat gravel weer de voornaamste ondergrond wordt. Zodat we straks allemaal weer met rode sokken van de baan af stappen. Maar voor nu wens ik iedereen vooral veel tennisplezier in de buitenlucht!
Erik Poel
Algemeen Directeur KNLTB
