Oud-voorzitter van de KNLTB Huib Wilton is door het bondsbestuur postuum benoemd tot erelid van de KNLTB. Dit kwam tot stand na gesprekken met tennishistorici in het jubileumjaar van de KNLTB. Huib Wilton heeft de KNLTB en de tennissport ten zeerste gediend en verdiend alsnog deze onderscheiding. Zijn familie is geïnformeerd en trots op deze onderscheiding.
In 1958 besloot Mr. Hubertus (Huib) Wilton af te treden als voorzitter van de KNLTB. Zijn zakelijke en gezinsbeslommeringen waren niet meer te verenigen met het voorzitterschap van de KNLTB. Zoals gebruikelijk lichtte hij zijn bestuur in en trad vrijwel meteen af. In 1959 vierde de KNLTB het 60-jarig bestaan. Volgens onbevestigde bronnen zou tijdens de Algemene Ledenvergadering van 1959 het erelidmaatschap voor Huib Wilton in stemming worden gebracht. Dat gebeurde echt nooit, want op 29 oktober overleed de pas 38-jarige Huib Wilton aan de gevolgen van een auto-ongeluk.
Het erelidmaatschap dat alle voorzitters van de KNLTB altijd hebben ontvangen, liep Wilton daarom mis. De KNLTB eerde Wilton wel postuum met de H.Wilton-wisselprijs, een prijs voor een tennisspeler die in een bepaald jaar een bijzonder goede prestatie in de Davis Cup had geleverd. De eerste winnaar (1960) was Piet van Eysden, de laatste (2012) van Jean-Julien Rojer. In 2013 werd de prijs afgeschaft.
Door een administratieve fout figureert Huib Wilton echter sinds 1999 wel op de lijst van ereleden. Tennishistoricus Rob Peperkamp heeft de KNLTB daarop gewezen en verzocht om Wilton alsnog te benoemen tot erelid. Dat werd geweigerd omdat de KNLTB nooit eerder postuum het erelidmaatschap had toegekend. Onlangs kwam aan het licht dat dit wel is gebeurd: in 1972 verkreeg Mr. H.F. (Frans) Hoyer het erelidmaatschap postuum.
Huib Wilton zou in leven beslist het erelidmaatschap hebben verworven. In de vier jaar dat hij voorzitter was van de KNLTB heeft Wilton gezorgd dat de omstandigheden voor het Nederlandse toptennis steeds verbeterde. Hij suste in 1952 als voorzitter van de Commissie Internationaal Tennis het grote conflict tussen de topspelers Van Swol en Rinkel en het bondsbestuur. In 1954 werd Wilton verkozen tot voorzitter van de KNLTB en brak in 1956 met de traditie dat altijd Nederlandse oefenmeesters de selectie trainden met het contracteren van de Australiër Peter Cawthorn als bondscoach. Het toptennis werd geprofessionaliseerd en oud-topspeler Wilton zorgde ervoor dat die overgang soepel verliep. Zelf speelde Wilton voor Nederland Davis Cup, werd in 1946, 1947, 1951 en 1952 Nederlands kampioen en won nationale herendubbelspeltitels in 1945, 1946, 1947, 1951 en 1953 en het gemengd dubbelspel in 1947, 1948, 1951 en 1953. In 1942 werd Wilton met zeven andere topspelers – waaronder tennisgrootheid Hans van Swol – geschorst voor het leven omdat ze weigerden te spelen tegen en te dubbelen met de Duitse favoriet Hughan. Wilton zorgde er voor dat alle geschorste spelers dagelijks op de privé-baan op het buiten van de gefortuneerde familie Wilton konden spelen.[1] Een huzarenstukje, want buitenplaats Eemwijk werd tijdens de Tweede Wereldoorlog Eemwijk gebruikt door nazi-rijkscommissaris Seyss Inquart.
Dit alles in ogenschouw genomen, heeft Huib Wilton de KNLTB en de tennissport ten zeerste gediend. In 2024 vierde de KNLTB het 125-jartige jubileum en stond stil bij verschillende historische gebeurtenissen. Een uitstekende gelegenheid om deze historische omissie ongedaan te maken en postuum Hubertus ‘Huib’ Wilton te benoemen tot erelid van de KNLTB.
